Dan maak je maar zin
#Week 7
Wilskracht, motivatie, zelfs fokking in-spi-ra-tieā¦ Allemaal superhandig als je ze kunt vinden. Maar het zijn nu typisch van die dingen die er vooral dan zijn wanneer je ze NIET nodig hebt.
Deze week gaan we kijken naar wat er gebeurt als je geen zin hebt om te werken, maar het toch moet. Bijvoorbeeld omdat het geld soms handig is voor futiele zaken als een dak boven je hoofd? Of, nog veel belangrijker: omdat je zelfs, of juist, voldoening kunt krijgen van dingen afmaken waar je in eerste instantie geen zin in hebt.
Haha, zeg wat: vol-doen-ing?
Ben toch zeker Moeder Theresa niet?
We zijn toch niet allemaal moeder Theresa (again, schijnbaar een bijzonder onaardig mens), werken ook niet allemaal voor Artsen zonder Grenzen, of uiten ons redderssyndroom niet in een lucratieve goedbedoelde life-coaching-supplementen-praktijk. Dus wat zitten we nu te zeuren over āvoldoeningā. Dat bewaren we wel voor andere leuke dingen, na het werk.
En toch, en toch, en tochā¦ Als je op die vermaledijde voldoening focust, wordt ieder werk interessant. Ook als dat de plee schrobben is.
Maar hoe dan?
Ja, bedenk dat even lekker zelf. Nogmaals, adviezen geven doen we hier vooral niet. Ten eerste omdat we lui zijn, ten tweede omdat je zelf met een beetje extra achtergrondinformatie echt de oplossing wel weet - en tot slot zijn we gewoon echt enorm lui. Maar nooit te beroerd om wat achtergrondinformatie te geven.
Dusā¦
Het idee van voldoening is eigenlijk heel simpel. Je doet iets, maakt het af, en dat voelt goed. Letterlijk goed, als in je fysiek goed voelen. De emoties die je er allemaal bij ervaart zijn niet zo belangrijk, geef die vooral niet te veel aandacht want voor je het weet word je er door meegesleept en word je afgeleid van de taak die voor je ligt.
Laten we als voorbeeld maar even die plee schrobben nemen.
De plee schrobben is niet de meest uitdagende klus. Ik vermoed ook niet dat het voor iemand echt een passie is, een levensdoel of hƩt werk waar je altijd op aan gaat. Over dat aangaan, aanslaan en passie hebben we het later deze week nog wel even trouwens, nu terug naar die plee. Die moet geschrobd, en als je het dan toch doet, doe het dan goed:
Zorg dat je Ɣlle randjes en de hele oppervlakte meepakt.
Zorg dat je het Ɣf maakt, niet half. Niet stiekem de onderkant van de bril vergeten.
Afmaken, niet als een kip zonder kop door hollen
Simpel als dat, maar juist omdat dit zo simpel is, ligt er een enorm gevaar op de loer voldoeningstechnisch: je doet het niet met je volle aandacht, bent ondertussen met allerlei andere dingen bezig dan met het schrobben, slaat per ongeluk de helft over, bedenkt je dat je sowieso al veel te weinig tijd hebt om alles af te krijgen vandaag en zwaait een keer met de pleeborstel door de pot en gaat door met het volgende op je to-dolijst.
Ja, dat levert dus geen voldoening op. Maar goed, je hebt geen tijd en je hoofd zit vol met andere dingen. Logisch.
En zo gaat dat met een heel groot deel van het werk dat we doen. We hollen van de ene naar de andere klus, proberen zoveel mogelijk te doen, maar maken veel dingen die we graag willen doen niet af. Of, nog erger, we staan er niet bij stil dat we iets afhebben. Allemaal gemiste kansen voor voldoening. En laat voldoening nu net een geweldig tegengif zijn tegen onnodige stress. Daar is niets psychologisch of spiritueels aan, het is gewoon hoe ons brein werkt. Iets afmaken zorgt voor een lekkere neurotransmitter cocktail waardoor we ons tevreden voelen.
Dusā¦
Wanneer je de plee met je volledige aandacht schrobt, is er geen ruimte voor dingen (emoties, gedachten) waar je toch niet NU mee bezig bent. Is de kans dat je het afmaakt veel groter, en zal het vaak ook veel sneller gaan. Dit geldt voor ongeveer iedere leuke en minder leuke werktaak. Of het nu een e-mail schrijven is, of een Excelsheet in elkaar zetten, je BTW-aangifte doen, of wat-dan-ook.
Dan maak je toch zin?
Goed, het levert je dus wat op, maar hoe mƔƔk je dan zin voordat je aan iets begint?
Nou, heel simpel: door het te doen.
Wanneer je ergens aan begint, kan het een paar minuten duren voor je er echt in zit. Maar op het moment dat je bezig bent, dan krijg je vanzelf zin om het af te maken. Heeft ook een beetje te maken met neurotransmitters zoals dopamine, maar dat kun je vast zelf bij elkaar googlen. Het heeft er zen-technisch vooral mee te maken dat je je focus verlegt van het resultaat dat je wilt behalen (een schone plee) naar dat wat je doet (schrobben).
Dus ook al heb je geen zin, toch doen. En als je je afvraagt of dit teveel tijd kostā¦
Als je het goed doet, dan zeker niet. Zolang je gewoon dat doet wat je je hebt voorgenomen en dat ook doet met je volledige aandacht, gaan dingen een stuk sneller. Je bent namelijk geen onnodige tijd kwijt aan afleidingen. En het resultaat is fantastisch: voldoening.
Spieken bij Roald Dahl himselfā¦
Dan nu over naar de orde van de dag en dat doen wat je wilt doen. Zonder je te laten afleiden door wat dan ook. Tenzij het nodig is natuurlijk, maar zolang er geen sirenes of bloed aan te pas komen valt het meestal wel mee hoe belangrijk het is.
Mocht je toch nog even wat afleiding nodig hebben voor je begint, kijk dan naar hoe Roald Dahl het deed. In zān stoffige schuurtje (the floor hasnāt been swept for 5 years, we just removed some goat droppings).